YABANCI EV…
Her şey o kadar yabancıydı ki; bu
ev, bu oda bu banyo, Kemal bile... Kim bilir ne kadar güzel günlerimiz olmuştur
bu evde. En özel şeylerimizi paylaştığımız bu oda bile ne kadar soğuk ve
yabancı geliyor. İnsan beyni ne kadar önemliymiş meğer. Hele anılar…Şu an bu
eve misafirliğe gelmiş biri gibi hissediyorum kendimi. Biri karşında durmadan
sana bir şeyler anlatıyor, sense onun anlattıklarını ilk kez görüyor ya da
duyuyor gibi hayretle dinliyorsun. Yani bu kadar detayın içinde nasıl hiçbir
bölümünü hatırlayamıyordum kendime kızmaya başlamıştım. Ama sonra birden
psikoloğumun dediği aklıma geldi “Ümitsizlik yok...! Pes etmek yok...!”
Etrafıma daha dikkatlice bakmaya
çalıştım bu sefer acaba tanıdık bir şeye rastlar mıyım diye. Ama yine
olmamıştı. Yani hiçbir şey tanıdık gelmiyordu. Ne bu salon ne yatak
odası…Komedinin üzerinde Kemal ile resimlerimiz vardı. Gerçekten çok mutlu
görünüyorduk. Çekmecelerde ki çamaşırlar, gecelikler, gardıropta ki elbiselerin
hiçbiri sanki bana ait değildi. Çaresizce banyoya ilerledim. Çıktığımda kendimi
daha iyi hissediyordum. Çünkü günler sonra duş almak iyi gelmişti. Kemal’in
“Hadi hayatım hazırsan aşağıya yemeğe gel!” demesiyle irkildim.
Merdivenlerden aşağıya inmek
isterken birden içimin ürperdiğini fark ettim. Sanki yükseklik korkum varmış da
onu hatırlamış gibi bir hisse kapıldım. Hemen tırabzana iki elimle sıkıca
sarıldım ve gözlerimi kapattım. Resmen korkudan oracıkta kalakalmıştım. Bunu
gören Kemal yanıma koşmuş “Sana yardım edeyim demiş ve elimden tutmuştu.
Beraberce aşağıya indik. Biraz dinlenip sakinleştikten sonra;
“Duş almak iyi gelmiştir.
Acıkmışsındır da. Bugün Emine Hanım’a istediğin şeyleri yapabilirsin dedim, ama
yarından itibaren sen istediklerini söylersin Emine Hanım yapar. Sofraya
oturalım mı?” demiş ve yanağımdan öpmüştü. Gerçekten acıkmıştım. Kemal’in
uzanan elini tutmuş masaya oturmuş ve tabağıma konulan her şeyin tadına bakıp
ve hepsini de beğenmiştim…Günlerdir hastanede verdikleri tatsız tuzsuz
yemeklerden sonra bu Emine Hanım’ın yemekleri çok hoşuma gitmişti.
