6.BÖLÜM
İlk yediğim yumruk…
Kızınıza sürpriz olsun gelin geleceği evi görmesin ben her şeyi hazırladım sizde düğünden sonra görüşürsünüz dediği için, hangi eve satıldığımı bilmeyerek adımımı attım içeriye. Ne ev ne evin içinde ki eşyalar umurumdaydı. Ben için için yok olan çocukluğuma, hayallerime, hayatıma ağlıyordum.
Annem “O artık senin kocan! Ne
derse ne yaparsa ses etme demişti. Öğle yaptım. Ses etmedim. Bütün yaptıklarına
katlandım. Ona her baktığımda bana her yaklaştığında kusmamak için kendimi zor
tuttum. Bir hafta ona alışmam için işe dahi gitmedi. Keşke işe gitse de bari
hıçkırıklarla ağlasam diyordum. Ama her an yanında duruyor “Bak bunu ben böyle
severim, böyle yapacaksın, rakı soframı her akşam böyle hazırlayacaksın” deyip
sürekli talimatlarda bulunuyordu. Daha
ilk geldiğim günün akşamı bana da içmem konusunda ısrar etmiş, istemiyorum
deyince de ilk yumruğu yüzüme yemiştim. Alışacaksın demişti bana her akşam
sofra hazırlayacaksın sende karşımda bana eşlik edeceksin demişti.
Evet ona göre bunun adı evlilikti
bana göre ise her an her gün diri diri mezara girmemdi. Eve akşamları eli kolu
dolu olarak gelmesini iyi koca olmasına, benim ne kadar şanslı olduğuma
bağlayıp sonra da babanın evinde bunları gördün mü acaba diyerek böbürlenerek benim
gözüme gözüme soksa da hiçbir şey söylemiyordum. Aslında bu getirdiklerin meze
yani kendi içkinin yanında yiyeceğin mezeleri getiriyorsun. Ben daha on dört
yaşındayım. Nereden bileyim bu mezeleri yapmayı demeyi öyle istiyordum ki ama
korkudan sadece yüzüne bakıp susuyordum.
