19 Eylül 2017 Salı

1.BÖLÜM / CİLVELİ

Arkası Yarın Demili Hikayelerimde kızım Verda ile ilerde anılarımıza bir yenisini daha eklemek adına ilk kez denenecek "Analı Kızlı" formatında (yani bir bölümünü benim, bir bölümünü Verda'nın yazdığı) bir hikaye yazdık. Biz yazarken çok sevdik ve eğlendik. Umarım sizlerle beğenirsiniz. Sevgi ile kalın...

           



                                    
                            
                                    1.BÖLÜM


İnsan bir kere yoldan çıkmaya görsün. Bir daha o yola tekrar dönmesi çok zordur. Çırpınır… Çırpınır…Çırpındıkça bazen daha da batar dibe. Hem de en derine. Bazen önüne çıkana sarılır. Bazen her söylenilene inanır. Dostlarını düşman, düşmanlarını dost sanır. Kapılır salına salına gitmesine. İşvesine…Gülüşüne…Cilvesine…




BENİ KURTARIN   (Demili )

Allah’ım ne olur yardım et. Ölmek için daha çok gencim. Biri yok mu ya bana yardım edecek? Ayağım ayağım çok acıyor. Sanırım kırıldı. Bir ses geliyor ama beni niye kimse aramıyor. Üzerimde ki bu da ne? Kıpırdayamıyorum. Göğsüm çok sıkıştı nefes alamıyorum. Ben onları duyuyor ve görüyorum ama onlar beni neden görmüyor? Yoksa beni burada böylece bırakıp gidecekler mi? Beni ölüme mi terk edecekler? Ben ölürsem annem ne yapar? Yüzü gözümün önünde canım annem. O bilse ki bana bir araba çarptı ve ben yerde yatıyorum kendini parçalardı beni kurtarmak için. Aracın altındayım kıpırdayamıyorum. Canım o kadar acıyor ki, elimi cebime sokabilsem telefonumu alabilsem. Yapmalıyım. Yoksa öleceğim. Annemi arasam o beni bulur kurtarır biliyorum. Bir adam birde kadın sesi geliyor. Beni kurtaracaklarına tartışıyorlar. Bağıramıyorum ki o güç ve nefes yok bende. Acaba beni görmüyorlar mı? İyi de nasıl fark etmezler? Off kolum da çok acıyor sanırım kırıldı ama zorlayıp kaldırmalıyım, İşte yapıyorum galiba cebime yaklaştırdım. Yine olmadı. Olmuyor… Olmuyor… Ama göz göre göre burada ölemem bir şeyler yapmalıyım. O da ne sanırım buraya yaklaşıyorlar. Belki yaklaşınca fark ederler. Adamla kadın arabanın altına eğilmiş bakıyorlar. Beni mi arıyorlar acaba? Karanlık pek de yüzleri görünmüyor ama inşallah onlar beni görürler. Ohh nihayet beni gördüler. Yardım edin diyebildim. Nefes alamıyorum. Allah kahretsin beni gördüler ama ayaklarını görebiliyorum uzaklaşıyorlar. Belki üzerimde ki arabayı kaldırmak için bir şeyler düşünüyorlardır. Ama dakikalar oldu halen sesleri yok. Allah’ım yardım et! Kolumu kaldırmalıyım annemi arayayım o beni kurtarır.