23. BÖLÜM
Aynı yollardan geçtim…
Ona ilk sorum buraya seni Nasip mi yolluyor dedim. Evet ayol. Gavat kocam olur kendisi diye dalgasına devam etti. Demek ki kendine bu rolü, oyunu bulmuştu. Yani içinde bulunduğu durum ile dalga geçmeyi. Sonra devam etti. Ben bu zengin kazları nereden bulurdum ki. Ama o iyi bilir kimin parası var kim yolunacak. O anlattıkça midem daha da bulanıyordu. Bana oynadığın o umursamaz hafif tavırları bir tarafa bırak ne olur gerçek duygularını anlat dedim. Sen bu olamazsın. İçinin kan ağladığını biliyorum dedim.
Neden dedi bana. Sen Nasip’i nereden
tanıyorsun? Benim ne çektiğimi nereden bileceksin de bana yardım edeceksin.
Onlar öyle güçlü ki deyince;
Ben de bir zamanlar bu yollardan
geçtim onun karısıydım o yüzden iyi bilirim deyiverdim. Kadın o alaycı halinden
çıkıp birden ciddi bir hale dönüşüverdi.
“Nasıl yani? İnanamam. Ama beni
buraya getiren o Avukat senin de bir avukat olduğunu söylemişti.”
Evet, dedim. Ben şimdi bir
avukatım. Ama o zamanlar sadece 14 yaşında bir çocuktum. Zorla Nasip ile bir ev
karşılığında evlendirilmiş sonra da Nasip’in borçlarına karşılık önüne gelene
satılan bir çocuktum. Yani senin bu yaşadıklarını zamanında bire bir yaşamış
sonra da kurtulmak için intihara kalkışmış biriyim dedim.
Onun bana ve en önemlisi kendisine
yardım etmesi için her şeyi bilmesi gerekiyordu. O yüzden anlattım en başından
hiçbir şeyi atlamadan. Avukat olmayı sırf onlardan intikamımı almak için
istemiştim başardım dedim. Şimdi sıra hesaplaşmaya geldi ve onları mahkum
etmeye dedim. O da ağlıyordu ben de. O da benim gibi ailesi tarafından zorla
verilmişti Nasip’e. Sonra da her gece satılmış başka erkeklere. Tıpkı benim
gibi…
