17 Mart 2018 Cumartesi

SUS...!/34.BÖLÜM



34.BÖLÜM

Mucize…

Odanın içi oldukça aydınlıktı. Hemen kapıya yaklaşıp odaya baktım. Evet oda da görünüyordu. Demek ki hava aydınlanmış yani ertesi gün olmuştu. Bir gün önce, Ayşe temizlik yapmaya gelmeden önce annemi aramıştım ama bugün onu arayamadığımda annem de benim başıma bir şeyin geldiğini anlayacaktı. Ama önemli olan ne yapacağı idi. Karnım çok acıkmış özellikle de susuzluk beni mahvetmişti. İki tane koltuk vardı onları yan yana getirip uzanmak istedim. Tam koltukları çekiyordum ki yerde bir kablo dikkatimi çekti. Kabloyu takip ettiğimde kablonun bir ucunun parkenin altına doğru ilerlediğini gördüm. Ucunda da bir düğmesi vardı. O düğmeye bastım ama benim görebileceğim bir değişim olmamıştı odada. Bir yandan da bu düğme konulmuşsa mutlaka bir anlamı vardır diye düşünüyordum. Defalarca açtım kapattım. Sonra tekrar kapıya iyice yaklaştım. Odayı görebiliyordum. Ama sanki daha parlak görünmüştü gözüme. Sonra acaba bu düğmenin bu ışıkla bir ilgisi olabilir mi diye düşünüp o kablonun ucunda ki düğmeye tekrar bastım. Tekrar kapıya yaklaşıp odanın parlaklığını kontrol ettim. Evet sanki demin ki parlaklık kaybolmuştu. Bunu birkaç kez yaptım. Sonunda bu düğmenin o tablonun etrafında bulunan ve onu aydınlatan led ışıkları olduğunu anladım. Allah’ım neredeyse sevinçten ağlayacaktım. Sonunda bu odadan kurtuluş yolunu bulmuştum. Sadece bu kata birinin inmesi gerekecekti. Açlık ve susuzluk beni mahvetmişti. Odanın içinde o kadar çok eşya vardı ki işime yarayan bir şey bulurum belki diye tek tek kutuları tekrar karıştırmaya başladım. Kutulardan biri diğerlerine göre daha minikti. İçinde ne olabilir ki diye açtığımda gözlerime inanamamıştım. Bu depremlerin sık sık yaşandığı bir dönemde her evin bir köşesinde durması için hazırlanan deprem çantasıydı. İçinde fener, bir iki bisküvi, bir iki küçük su, ilk yardım malzemeleri vardı. Su ile bisküvileri görünce onları nasıl açtım yedim bilmiyorum. Dakikalar saatler geçmek bilmiyordu. Hep annemi düşünüyordum. Mahvolmuştur. Ama anneler hisseder. Allah’ım ne olur benim yaşadığımı hissettir ona. Benden ümidini kesmesin…