Hakan’a son sözlerim…
Okulda dersim biter bitmez hemen onun yanına gidiyorum. Ağrıları çok oluyor. Belki bir şeyleri yanlış yaptım hafif enfeksiyon kapmış. Ama güçlü olduğunu biliyorum atlatacak. Hem bugün yeni bir şey daha öğrendim onu uygulayacağım Hakan’a. Hafif hafif konuşmaya uğraşıyor. Ben ona acele etme gerdirme şu yüzünü canın daha çok acıyacak diyorum. Hem o kadar uğraştım dikişlerin atacak diyorum.
Gözlerini kocaman açıyor şaşkınlıkla bana bakıp durmadan bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Ama ameliyat oldun o kadar kolay mı, zorlama diyorum? Hani bana “Biz birbirimize çok benziyoruz sen hiç aynaya baktın mı?” Demişti ya. İşte, o gün karar vermiştim ona bunu yapmaya. Böylelikle aynada her kendine baktığında beni hatırlasın diye…
Hakan’ın artık söylediklerini daha iyi anlamaya başladım. İlk sorusu “Neden?” Bana ne yaptın? İyi de neden burada olduğunu daha anlamamış. “Bana ne yaptın? Bırak beni!” Diyor. Tamamen iyileşmeden bırakamam ki. Çünkü daha sona gelmedik Hakan. Bak şimdi buraya bir resim bırakacağım. Biri sen biri ben! Ben gittikten sonra şayet o yataktan kurtulabilirsen kalkar bu resme bakarsın. Hani benim için “İstesen de benden kopamazsın” demiştin ya! İşte artık ben sana diyorum. Ömrün beni aramakla geçecek. Çünkü sana uyguladığım dolgu maddesini hiçbir profesör çözemez. Kurtulmaya çalışma sakın sonun olabilir. Her aynaya baktığında beni göreceksin. Çünkü ben aynaya baktığımda hep seni görüyorum. Önceleri sana olan aşkımdan idi. Ama o geceden sonra nefretten. Hiç unutmadım o geceyi. Ardından bir hafta okulda olmadığım halde beni görünce “Okulda olmadığının farkında değildim” demeni hiç unutamadım.
Hakan halen bana bakıyor şaşkınlıkla. Niye şaşırıyorsun ki? Yaptığın şey yanına mı kalacaktı sandın? Beni zorladın isteyerek olmadı ki! Ben sarhoştum sen bunu kullandın. Şimdi de ben senin sarhoşluğundan faydalandım. On gün önce sana geldiğimde içmeni zevkle izledim. Hani kapıda bak en özelinden deyip gösterdiğin o içki şişesi var ya senin sonun oldu işte.
Aklıma annemle babam geldi. Ne kadar yalnızdım o evde. Hem de çok mutsuz. Bir kere bile annemin ya da babamın bana sevgiyle sarıldıklarını hatırlamıyorum. Belki de işte bu yüzden ilk karşıma çıkan erkeğin yani senin oyuncağı oldum. Çünkü gerçek sevginin nasıl olacağının bilemediğim için kandım. Bana dünya kadar bilgi yüklemişlerdi. Ama sevgiyi öğretmemişlerdi ki.
Katilleri bulundu. Alacak verecek meselesinden dolayı öldürmüş katil onları. Şu an ceza evinde. Aldığı ceza beni hiç mutlu etmedi. Ömür boyu ağırlaştırılmış ceza. Onun içinde güzel bir sürpriz hazırlıyorum. Ona iki taraflı yüz ameliyatı yapacağım. Aynaya her baktığında birinde annemi diğerinde babamı görecek. Az kaldı on beş gün sonra…
Neyse ben şimdi çok uzaklara gidiyorum. Estetik üzerine daha çok şey öğrenmem gerekiyor. Ama şunu söylemeliyim ki bu işten çok zevk aldım. Yani ben uzmanlık alanımı senin sayende buldum. Kimilerine göre bu bir tür ödül olacak kimilerine göre ceza. Uyandığında tabi uyanabilirsen bu resme bakarsın bence çok benziyoruz gerçekten. Hoş çakal…ex sevgilim…
İstesen de benden kopamazsın. Ömrün beni aramakla geçsin…
_SON_
