12.BÖLÜM
Yeni Hayatıma Yolculuk…
Bahçede sakladığım paralarımın
hepsini aldım. Sandığımdan da çok para biriktirmişim. Eee kolay değil. Tam beş
senedir biriktiriyorum. Evin içine girmedim korkudan belki her an gittiği
yerden geri gelir de yakalanırım diye. Paraları kaptığım gibi bir taksiye
bindim. Evden bayağı uzaklaşınca yol üstünde gördüğüm ilk mağazada iniverdim.
Alelacele ile üstüme giyecek birkaç kıyafet alıp otobüs terminaline gittim.
Çünkü bileğimi kesince akan kanlar hırkamı pantolonumu kirletmişti. Sonuç da
şehirler arası yolculuk yapacaktım ve dikkat çekmek istemiyordum. Şu an
otobüsün içindeyim. Özgürlüğüme doğru gidiyorum. Bütün pislikleri İstanbul’da
bırakıp İzmir’de ki yeni hayatıma doğru gidiyorum.
İçimde ki korkular, endişeler mutsuzluklar birdenbire tamamen yok olmuştu
sanki. Tek düşüncem İzmir’e varana kadar
uyumak ve hiçbir şeyi düşünmemek uyandığımda da hiç hatırlamamak.
Muavinin küçük hanım İzmir’e geldik
uyanın artık demesiyle uyanmıştım. Nasıl uyumuşsam mola verilen yerde bile
uyanmamışım. Hiç acele etmedim zaten her yanım tutulmuştu özellikle de boynum hiç
hareket de edecek halim yoktu. Yine de sorun etmedim indim neşeyle otobüsten.
Herkesin gittiği yöne doğru ilerlemeye başladım. Daha önce kendi, başıma hiçbir
yere, hele ki İzmir’e hiç gelmemiştim ki. Sonra otobüsten inenlerin birbirine
semt servislerini sorduklarını gördüm. Önümde ki karı-koca Alsancak garında
ineceğiz hangi servise binelim deyince bende oraya gitmeye karar verip
peşlerine takıldım. Onlar ne yaparlarsa nerede inerlerse ben de orada
inecektim. İçimden bunlar bir aile çocukları da var onların gittiği semtte bir
ev tutabilirim diye düşünüp onları takibe aldım.
