Hikayemi okuyan oy veren yorum yapan herkese sonsuz teşekkürler... Umarım bu kitap okuma düşkünü okurlarım hayatları boyunca nerede. kimle ve nasıl yaşamak istiyorlarsa doya doya yaşasınlar... Bu arada " kadınım hepsi, bu" adlı sıfır yayınlarının proje kitabına Türkiye'den 40 kadından bir olarak seçildim. Ben de bu proje kitabına şiirlerimi yazdım. İsteyen sıfır yayınlarından adımı söyleyerek temin edebilir. Bu arada internet üzerinden paylaşmadığım romanlarımdan bir ikisi yakında kitap olma yolunda... Sevgi ile kalın...
27.BÖLÜM
Söz…
O günü halen birbirimize anlattıkça
gülüyoruz. Çünkü Nasip’in benim kimliğimi öğrendikten sonra anlattıklarımı
dinleyince mahkemenin orta yerine altına kaçırmasını şaşkınlıkla ve gülerek
seyretmiştik. Ona verilebilecek en güzel dersi vermiştik. Yılların öcünü tüm ezilenler,
haksızlığa uğrayanlar adına almıştım sanki. Ömür boyu hapse mahkum
olmuştu. Hem de hiçbir indirimden
faydalanmamak üzere. Tam mahkemeden çıkarken Nermin’in “Merak etme! Ara sıra sana don ile gıravat
yollarız Gavat Nasip bey! Don işine yarar ama gıravata pek güvenme diye
bağırması ikimizin de içini soğutmuştu sanki.
Kocaman bir aile olmuştuk. Nermin
annesini ve kardeşini de alıp İzmir’e bizim evimizin yakınına yerleştiler. Ben
Harun abi ile yeni büyük bir avukatlık danışmanlık bürosu açtım. İşlerimiz çok
iyi. Nermin de kardeşi de bizim büroda çalışıyorlar. Nermin benim sağ kolum
oldu.
Mihriban can kardeşim. Nişanlı bu
ay evlenip başka bir eve çıkacak. Başka ev derken iki bina ileriye. Damada tek
şart koştuk uzağa gitmeyeceksin diye. O da mükemmel biri. Kabul etti. Sessiz
sakin akıllı biri. Diş hekimi. Mihriban’ı da çok seviyor.
Ali abim ile sezen ablam. İkinci
çocukları oldu. Ben halen lokantaya gidip mutfağa giriyorum ara sıra.
Yemeklerini özledik diyorlar. Zevkle hazırlıyorum onlara yemek. Masalar
kuruyoruz upuzun. Hepimiz oturuyoruz masaya neşeyle sohbetler ediyoruz.
Annem öğrenmiş nerede yaşadığımı
aradı beni konuştuk. Beni bunca zaman aradığını ama bulamadığını anlattı.
Özlemiş sandım beni. Meğer babam aratmış. Felç olmuş. Şu evi satsın da beni özel
bir hastaneye yatırsın demiş. Kurtulma şansı varmış. Tabii tabii dedim. Evi
hemen birine sattım onlarda hemen taşınmak istediklerini söylediler bizimkileri
çıkarttılar. Parasını da yardım derneklerine bağışladım. Sonra onlara bir mesaj
yazdım. “Daha beter olun” dedim.
Bugün beni istemeye gelecekler. Ali
abim ile Sezen ablamdan. Yani ailemden. O da avukat. Biliyor başımdan
geçenleri. Anlattım hiçbir şey saklamadan.
Ama son kez konuşmuş ve bir daha bu konuyu hiç konuşmayacağımıza söz
vermiştik.
-SON-
