Ertelenen randevu…
Tam hazırlandım evden çıkmak üzereydim ki Hakan’ın mesajını aldım. “Arkadaşlar bana müthiş bir sürpriz yaptılar eve geldiler. Şimdi seni görmesinler. Yarın buluşuruz olur mu?”
Olur demekten başka çarem var mı? Hakan yine oyununu oynamıştı. Bana da kabul etmekten başka şey kalmamıştı. Aslında kapısına dayanıp sen ne yapıyorsun? Benimle oyun mu oynuyorsun adi demeyi falan ne kadar isterdim ama yapamam. Yapmamalıyım. Hem sürpriz diyor, asıl sürprizin bende olduğunu bilmiyor ki! Böylesi belki daha iyi. Daha iyi hazırlanmam için zamanım olacak.
Ertesi gün yine ameliyathanede çalışmamız vardı. Geç kalmamak için erkenden çıktım. Bu grup işinde ameliyathaneye ilk gitmek çok önemli. O zaman hoca sana daha çok güveniyor hatta ameliyatı sana bile yaptırabiliyor. Elimin alışması lazım yani pratik çok önemli gerçi saatlerce videoları izliyorum ama olsun.
İçeriye girdim ama hemen kapıyı kapatmak zorunda kaldım. Çünkü Hakan içeride bir kızı sıkıştırıyor gibiydi. Beni görünce kaş göz işareti yapıp sanki çık demek istemişti. Allah’ın belası şimdi ki avı da belli olmuştu. Elimi çabuk tutup, kızı onun elinden kurtarıp onun nasıl bir adi olduğunu anlatmam gerekiyor diye düşünüp içeriye tekrar girdim. Neyse ki kız terslemiş ve kapıdan çıkıp gitmişti.
Mecburen bende görmemiş ya da anlamamış gibi davranarak işime konsantre olmaya çalıştım. Ama o bana dün için kusura bakma, ama bugün mutlaka bekliyorum deyince bende bu fırsat kaçırmamak için sabırsızlanıyorum diye cevap verdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder