SUS...!/21.BÖLÜM

21.BÖLÜM

Ölüm korkusu...

İçeriye girenlerden birinin benim ağzımı kapatıp “Sus..! Sesini çıkartırsan ölürsün!” demesiyle adeta donup kaldım. Elinde ki bıçağı bana doğrultmuştu. Gerçekten öleceğimi sandım. Yemek katı yedinci katta idi. Ama onlar beşinci kata basmışlardı. Asansör katta durunca ağzımı kapatan adam beni de zorla asansörden çıkarttı. Elindeki bıçağın ucu karnıma batıyordu adamın gözü dönmüştü o yüzden korkudan sesimi çıkartamadım. Birlikte asansörden çıktık. Hemen aklıma körlük oyunu geldi. Onlarla birlikte ilerlerken gözleri görmeyenlerin bir yere çarpmamak için ellerini öne doğru uzatıp yolunu bulmaya çalışan ürkek tavırları vardır ya, işte tıpkı ben de onlar gibi yaptım. Adam bunu fark etmiş olmalı ki elini ağzımdan çekmiş beni izliyordu. Ben de bunu fırsat bilip, ne olur bana bir şey yapmayın, benim param da yok bakın isterseniz çantamı arayın. Kör bir kadından ne istiyorsunuz diye kör olduğumun altını iyice çizdim.  Biraz önce aldığım arabanın evrakları, kimliklerim, peruklar arabanın bagajında olduğu için çantamı gönül rahatlığı ile açıp görmelerini sağladım. Çantam da en gerekli olan şeyim vardı. Ne olur olmaz diye yanımdan ayırmadığım Çağrı’nın bana aldığı körlük bastonum. Adamların beni izlediğini biliyordum. Gözlüklerim koyu renkli olduğu için onlar beni görmüyorlardı ama ben onları izliyordum.  Üstüne basa basa bakın çantamda sadece bastonum var yukarıda simit varmış biri öyle dedi oraya gidiyordum ne olur beni bırakın dedim. Korkmuş gibi davranmama gerek yoktu çünkü gerçekten çok korkuyordum. Benim kör olduğuma ikna olup bırakmaları burada oynayacağım rolüme bağlıydı. Derken biraz önce ağzımı tutan kişi bana ne zamandır körsün, hiç mi görmüyorsun deyince. Sekiz yaşında trafik kazası geçirdim yirmi yıldır hiç görmüyorum diye senaryo çiziverdim. Onlar da hem kendilerini hem de kollarından tuttukları adamı görüp görmediğimi anlamaya çalışıyorlardı. Sonra bir diğeri benim gözlüklerimi çıkartmaya çalışınca gözlerimi bir yere sabitleyip benim gerçekten görmediğime ikna olmalarını sağlamaya çalıştım. Ama ne yaptıysam elinde ki bıçağı karnıma saplamalarına engel olamadım. Acı içinde yere yığıldım…